''Kim, beni anarsa beni bulur. Bulunduğum o kimseyi kendime aşık ederim, sevdiririm, kendime aşık ettiğim kimseyi arif ederim,arif ettiğim kimseyi katlederim, katlettiğim kimseye diyet ben olurum. Onunla benim aramda hiç bir fark kalmaz."
Bu hadisi kudsinin ledünni anlamı: Beni bilen arar,o arayan kimseye kendimi buldururum, diyor. Bulmaktır. Bulunduğum o kimseyi kendime aşık ederim,onu kendime sevdiririm, aşık ettiğim kimseyi arif ederim, arif ettiğim kimseyi katlederim, yani öldürürüm diyor. Katlettiğim kimseye diyet ben olurum.Onunla benim aramda hiç fark kalmaz. Tabii ki, yine bilen arayacaktır.
Aramasını bilmeyen kimseler,ibadetine güvenir, kitaba güvenir. Ben yapmış olduğum bu ibadetle, oruçla, namazla, hacla, Kur''an okumayla,aradığımı bulacağım diyorsa,aramasını bilmiyor demektir. Bir insan,eğer Kur''anı Kerimi anlayarak okusaydı, aramasını bilirdi. Çünkü, kur''anı Kerim, kendisinin nerede olduğunu bizlere açıklıyor.
Hak Teala Hazretleri, kendisini insanlarda mevcut etmiştir. Cenabı Allah Kur''anı Keriminde bize bizden daha yakın olduğunu bildiriyor. (Ve nahnü akrebu ileyhi min hablil verid) "Biz ona şah damarından daha yakınız" diyor.Şimdi,Kur''anı Kerimi okuyan, bu ayeti anlayarak okusa idi, bize bizden daha yakın olanı bulmanın,her halde ilimle olduğunu bilmiş olurdu. Onun için,buna şüphesiz bir ilim lazımdır. Daha önceki sohbetlerimizde, ilmin iki kısım olduğunu belirtmiştik. Bu ilimlerden birisi zahir ilim, birisi batın ilimdir. Bir insan,bu iki ilmi tahsil etmeyle aradığını bulacaktır. Fakat, ne yazık ki,zahir ilmini arıyoruz ve tahsil ediyoruz, biz zannediyoruz bu zahir ilimle aradığımız bulunacak. Madem ki,Kur''anı Kerimde adı geçen bir ledün ilmi vardır, o halde bu ilmi tahsil etmek lazımdır. Zahir ilmi tahsil eden uyanık bir kimse düşünür,ledün ilmi nerededir? Bunun okulu var mıdır? Bu ilim nerede öğretiliyor? Bunu aramaya çıkacak.
Fakat şimdiki zamanımızda bu ilim, gizli bir ilim olduğu için, bunu zahir ulemalarımız, zahir hocalarımız, bu ilmin var olduğunu fakat nerede öğrenildiğini bilmediklerinden diyorlar ki: bu ilim, peygamber ve evliyalara mahsustur. Biz peygamber değiliz, evliya da değiliz. Bu ilim bize gerekmez. Biz zahir ilmini, Allah''ın buyruklarını yapalım,yasaklarından da kaçınalım, böylelikle bu alemde bulamazsak ahirette bulacağız deyip kesip atıyorlar.
Cenabı Hak Teala Hazretleri, ayeti kerimesinde şöyle buyuruyor (Vemen kane fi hazihi a''ma vehüve fil ahirati a''ma) "Bu dünyada ama olan, öbür alemde dahi amadır" Eğer bu ayeti anlasalardı, aramaya çıkarlardı. Bu aramaya çıkması da, bir ilme bağlıdır. Onun için bilen arar deniliyor. Bilmeyen cahildir, cehaletinden dolayı aramasını bilmez. Ne zaman bilen arayacak; o zaman Allah''ın insanlarda mevcut olduğunu anlayacak. O zaman insanlar da Allah''ı bulabilecek ve görebilecektir. Bu insan da olgun bir insan olabilecektir.
Nasıl olgun bir insan olacak? İnsan bir ruhla ruhlanmış. Nasıl Kur''anı Kerimde Cenabı Allah Adem babamıza (Venefahtü fihi min ruhi fekau lehu sacidin) "Biz Ademe kendi ruhumuzdan ruh üfledik" demesiyle, o kişi insanı kamil oldu. Şimdi aramayı bilen bir kimse, bu insanı kamili arayacaktır. Yeryüzünde insanı kamili buldun mu, o zaman, Allah''ı bulması çok kolay olacaktır.
Fakat insanı kamili aramayıp da kendi ibadetine güvenerek bulurum diyenler, aramalarını bilmiyorlar, onlar bulamayacaklardır.
Mısri Niyazi Efendi Hazretleri,bunu açık açık anlatmış.
Hakkı istersen yürü insana bak
Şems-i zat yüzünde rahşan eylemiş
Fakat,bu tasavvufi olduğu için okumaya korkuyoruz. Kur''anı Kerim arapçadır, arabidir. Okuyoruz ama anlamıyoruz. Peygamber Efendimiz hadişi şeriflerinde diyor: "Hafızların küllüsü cahildir" neden? Ezbere okuyor,anlayarak okumuyor. Ondan, Niyazi Efendinin buyurduğu gibi,eğer Hakk''ı istiyorsan,Hakk''ı arıyorsan o insanı ara,Allah''ı insanda arayacaksın, insanda bulacaksın. Çünkü,Cenabı Hakk''ın zatının güneşi o insanın yüzünde parlamıştır diyor.
Konu: Kim Beni Anarsa Ben onu bulurum 
Paz Kas. 08, 2009 5:32 pm
