Zehra
Admin
Mesaj Sayısı : 724
Kayıt tarihi : 31/10/09
Yaş : 33
Nerden : Almanya
 |  Konu: Medine’de tevekkül örneği iki eş...  Salı Kas. 03, 2009 6:19 pm | |
| Medine’de tevekkül örneği iki eş .
Mekke'de varlığını ortaya koyunca
Müslümanlara yapılan baskılar şiddetlenmeye başlamıştı. Mekke'nin ileri
gelen zengin ve asilleri, bir yandan Müslüman olanlara zulmediyor diğer
yandan da eğlence, kibir ve zulümle yaşamlarını sürdürüyorlardı.
Mekke'de bunlar olurken, Hicret hadisesi konuşuluyordu. Birçok rivayete
göre, Medine'ye Hicret hazırlıkları başlatılmıştı.
"Ebu Talha" 20 yaşını henüz devirmiş genç
bir delikanlıydı. Medine'nin asil ve zengin ailelerinden birine mensup
olduğu için yoksulluk sıkıntısı çekmezdi. Evlerinde her gün içki
sofralarının kurulduğu eğlence toplantıları düzenleniyordu.
Ebu Talha da diğer arkadaşları gibi, put'a tapmaktaydı. Zengin ve
yakışıklı olduğu için etrafında sayısız kadın ve kız dolaşıyordu. Fakat
o, sadece biriyle evlenmek istedi. Evlenmek istediği kadın, kocası
henüz yeni ölmüş, dul bir hanım olan Ümmü Süleym idi. Ebu Talha
aracılarla Ümmü Süleym'e evlenme teklifi gönderdi ancak Süleym: "
"Yetim oğlum büyüyünceye kadar, evlenmeyi düşünmüyorum" cevabını verdi.
Ümmü Süleym fakir olduğu halde, küçük oğlunu, "üvey baba" eline
bırakmamak için evlenmekten kaçınmak istiyordu. Ebu Talha, çaresiz
bekleyecekti! Epeyce zaman sonra, bizzat kendisi gitti ve nezaketle
"evlenme teklifini" tekrarladı: "Oğlun artık büyüdü, Ey Ümmü Süleym!
Kararını vermelisin"
Ebu Talha'nın niyetinin "iyi" olduğunu anlayan Ümmü Süleym, başka bir
şeyden endişeliydi. Onu da açıkça söyledi: "Ya Ebu Talha! Ne yazık ki,
seninle evlenmem mümkün değil. Çünkü sen, müşriksin. Putlara
tapıyorsun."
Ebu Talha: "Putlarımız sana, bir zarar mı verdiler?" diye sordu. Ümmü
Süleym, gayet sakin bir şekilde: "Onlar kimseye; ne zarar verebilir, ne
de fayda!" dedi ve devam etti: "Çünkü sen de biliyorsun ki; "tahta"
putlarınızı, aşağı mahalledeki 'marangoz' köleleriniz yapmaktadır! "Taş
ve toprak" putlarınızı da, yukarı mahalledeki köleleriniz yaparlar.
Ebu Talha gözlerini açmış, evlenmek istediği kadını dinliyordu. O,
sözlerini şöyle tamamladı: "Taptığınız putları, ateşe atsan yanar!
Kayaya çarpsan dağılır, toz olurlar! Senin gibi asil bir efendinin 'işe
yaramaz' oyuncaklara secde etmesi, yakışır mı?"
Ümmü Süleym'i sessizce dinleyen Ebu Talha: "Peki, sen, nelere inanıyorsun? Nasıl düşünüyorsun?" diye sordu.
Hz. Ümmü Süleym cevap verdi: "Seni, beni, yeri, göğü yaratan ve yaşatan
ve öldüren Allah; birdir ve büyüktür. Muhammed aleyhisselam, O'nun kulu
ve elçisidir. İşte, benim inandığım budur." Ebu Talha biraz düşündükten
sonra tekrar, Ümmü Süleym'in yanına vardı. "Kelime-i Şehadet getirerek"
Müslüman oldu.
Ebu Talha kelime-i şehâdet getirip Müslüman olunca, Ümmü Süleym de; "Ey
Ebu Talha! Şimdi seninle, hiçbir karşılık istemeden; evlenmeyi kabul
ediyorum" dedi. Hz. Ümmü Süleym hakikaten sevinçliydi. Çünkü bir
insanı, hem de kocası olacak bir insanı; şirkten kurtarmıştı. Müslüman
olduktan sonra Ebu Talha hazretleri, o iyi kalpli hanımla evlenebildi.
Böylece dünya ve ahiret saadetine kavuşmuş oldu. Ebu Talha ve Ümmü
Süleym'in evlenmelerinden bir müddet sonraki zamanlarda, Peygamber
Efendimiz (sav), Allahın emriyle; Medine'ye hicret, etmişti.
Bu şerefe eren Medine halkı, ihtiyaç duyulan her şeyi Muhacirlere temin
ediyordu. Ebu Talha ve Ümmü Süleym de, Peygamber efendimizin
huzurlarına gelerek, "Ey Allah'ın Resulü, biz de sana şu küçük oğlumuzu
armağan ediyoruz. Lütfen kabul edin" dediler.
Efendimizin memnun olduğu, gözlerinden anlaşılıyordu. Küçük Enes'i,
kendi terbiyelerine aldılar. Bir sayede Ebu Talha'nın üvey oğlu, büyük
bir şerefe nail oldu. Cenab-ı Hak bir müddet sonra onlara, yeni bir
oğul verdi. Yeni bebek, evlerine sevinç getirmişti. Çünkü artık Hz.
Peygamber de sık sık, onlara uğruyor, hatır soruyordu.
Ne yazık ki çocukcağız, bir gün hastalandı. Hastalanmasının ardından
kısa bir müddet sonra da vefat etti. O sırada Ebu Talha evde yoktu.
Ümmü Süleym evlâdını yıkadı, kefenledi. Üstüne, temiz bir bez örttü.
Akşam olunca Ebu Talha eve döndü. Her zamanki gibi yanında,
arkadaşları, misafirleri bulunuyordu.
Selâm verdi ve sordu, "Oğlum nasıl?" Hanımı; "O şimdi, daha sakin ve
daha huzurlu bir hâlde bulunuyor" dedi. Sonra Ebu Talha'ya ve
misafirlere, hazırladığı yemekleri ikram etti. Hepsi afiyetle yediler,
içtiler. Hiçbir şeyden haberleri olmadı. Misafirler, geç vakit gittiler.
Ancak o zaman, hanımı konuştu: Ey Ebu Talha! Aşağı hurmalıktaki komşularımız, emanet bir şey almışlar. Bir müddet faydalanmışlar. Fakat sahibi, emaneti geri isteyince, itiraz etmişler: "Daha zamanı gelmedi! Ne çabuk istiyorsun, gibi şeyler" söylemişler!
Ebu Talha, Ümmü Süleym'in anlattığı hikâyeye; "İnsafsızlık etmişler doğrusu!" diye yanıt verir. Ümmü Süleym; "Evet öyle. İnş biz etmeyiz"
- 'Hayırdır inş! Bir şey mi oldu?'
- 'Cenab-ı Hak da, bizdeki "emanetini" geri istedi', deyince, kocası hemen anladı.
- 'Oğlumuz öldü mü yoksa' diye sordu:
- 'Allah, sana ömürler versin. | |
|
