Ve yine kalemim inliyor derdimle ve yine o dinliyor beni
anlıyor ve ifade ediyor.
Bazen düşünüyorum
acaba onu kendi sorunlarıma âlet mi ediyorum ve onu kullanıyor muyum hoyratça
. Öyle ya kimseye anlatamadıklarımı dinliyor ve satırlara nakşederken hissettiklerimi
küçük bir inilti çıkartıyor sadece
. Sessizce dinliyor ve herkesten iyi hissediyor belki
. Âyetle taltif sırrı onunkisi
.
Kullanmak
. Sonra düşünüyorum ki
o tabii görevini en iyi şekilde yapıyor sadece
fıtratını yansıtıyor kağıda
. O bize bilmediğimizi öğrenmemizin âyeti (Alak Suresi
1-5)
. Bu onun şerefi
. Âyine olma sırrı onunkisi
.
Öyleyse sorgulanacak olan
benim onu ne için inlettiğim
. Kağıdımı Rabbe dönük tutabiliyorsam
. Kalem de hoş
kağıt da
.
Rabbim!
Emânet aldığım her bir âyeti
sana dönük kullanma ferâseti
ilmi
gücü ve rahmeti ver bana
.
Her şey Sen'den bir ayet.
Ve kalemim
. Bana hep Sen'i fısıldayacak
.
Ürkek ama varlığından emin
.
Beni âyetlerine
âyetlerini bana aç
. Beni âyetlerini hatırlatan kullarınla destekle
Âmin.