Zehra
Admin
Mesaj Sayısı : 724
Kayıt tarihi : 31/10/09
Yaş : 33
Nerden : Almanya
 |  Konu: Dini Nikah Oyuncak Değildir  Çarş. Kas. 04, 2009 3:38 pm | |
| Bir zamanlar, çok iyi niyetlerle,  Nişanlılık döneminde günaha girmeyelim diye başlayan dinî nikâh kıydırma âdeti, giderek bir sürü suistimallere kapı açtı. Artık öylesine istismar ediliyor ki, Sakın resmî nikâhtan önce dinî nikâh kıydırmayın der hâle geldik.
Meğer insanlarda imanın zayıf olması, sorumluluk şuurunun gelişmemesi,
Allah ve ahiret korkusunun yetersizliği, ne büyük yaralar açıyor. Bunu
yapan sözde Müslüman, hatta dindar olsa bile .
İsterseniz, konuyu yaşanmış bir olayla örneklendirelim.
Günlük yazı yazdığım yıllarda şahsen tanıdığım bir okuyucumdan aldığım
bir mektubu, ağlayarak okudum. Mektup, birçok yönden olduğu gibi dinî
nikâh bakımından da ibretlerle dolu:
Geçenlerde
'Vazgeçilmez Bir Görev' başlıklı yazınızda yer verdiğiniz bağrı yanık
bir kardeşimizin mektubunu okuyunca, yüreğim derinden derine sızladı ve
ister istemez kaleme sarıldım. Çok doldum ve ağlayarak yazmaya
başladım. O mektubu okuyunca, aslında bu mektubun çok gecikmiş olduğunu
düşündüm. Sizi gereksiz meşgul etmek ve bizlerin sıkıntılarıyla hayal
kırıklığına uğratmak istemezdim; ama.
Bundan
yaklaşık 8 sene önce üniversiteyi bitirmek üzereyken, içinde bulunduğum
dinî cemaate mensup bir genç geldi yanıma. Benimle bir husus konuşmak
istediğini söyledi. Kendisini bir hafta kadar önce bir kermeste
görmüştüm. Her ne kadar kapalı yaptıysa da, açık ve net bir teklifte
bulundu. Benim de en büyük arzumdu dindar bir gençle evlenmek. Üstelik
ailesi de aynı cemaattendi. Benim babam o zamanlar bir türlü dinî
sohbetlere gitmiyordu. O yüzden ailesinin durumu benim için çok
önemliydi. Bana bir lütuftu âdeta. Üstelik fiziği de güzeldi. Kabul
etmemem için bir sebep yoktu. Ailem benim fikirlerime saygılı olduğu
için daha ilk söylediğimde kabullendiler onu. İki-üç haftalık bir
arkadaşlık döneminden sonra okulu bitti ve memleketine gitti. Ben
Karadeniz'de bir şehirde oturuyordum, o ise İç Anadolu'da idi.
Bir bahaneyle işi bitirdi
Bu
arkadaşlık döneminde çabucak kaynaşmıştık birbirimize. O da ailesini
alıp gelecekti. Ailesini ikna etmesi biraz zor olmuş ve bir ay kadar
sonra geldiler. Benim ailemin hiçbir şartı ve isteği olmadı. Onları
tanıyan dindar çevre referans olunca araştırma gereği bile duymadık.
Ailesi en çok uzaklığı problem yapmış. Yaklaşık sekiz-on saatlik yoldu.
Tabiî fakir oldukları için değil. Tam tersi benim babam çok fakirdi.
Onun babası, 'Bir nişanda, bir düğünde geliriz' dedi, hiç kimse sesini
çıkarmadı.
Benim
fakir babam, ah gönlü zengin babam, daha ilk fırsatta bizi, onlara
iade-i ziyarete götürdü. Nişanlım, kendisine güzel bir iş buldu. Bir
sene nişanlı kaldık. O zamanlar dindarlarda yaygın kanaat, nişanlı
olanların dinî nikâhlı olması yönündeydi. Biz de dinî nikâhımızı
yaptık. Bir sene sonra ne olduysa, 'fıtraten uyuşmadığımız' gibi bir
bahaneyle bu işi bitirmek istediğini söyledi. Babam şehir dışında bir
iş yapıyordu. Bir ay her gün ölmek gibi her gün ayrılık acısı yaşadım.
Acaba neden böyle yaptı, şimdi ne olacak, diye.
Bizim
durumumuz, çevremizin dikkatini çekiyordu. Bazen dedikodulara maruz
kalıyordum. Çevremden güvendiğim, samimî bulduğum insanlardan yediğim
darbe, bu ayrılık acısını ikiye katlıyordu. İnanın, kimsenin ettiği
kimseye kalmadı. Üstelik o yaralı kalbimle, ona, ailesine ve dedikodu
edenlere dua ettiğim halde. Şimdi o insanların hayatlarında yaşadıklarına bakıyorum da.
Sadece acıyorum. Cahillik ne kadar kötü. Allah yardımcıları olsun.
Onlara darılmak, kırılmak bile istemedim. Mademki, mü'min kardeşim
dedim, varsın nefsim yansın, nefsim ağlasın.
İstemiyorsan kızımı ezdirmem
Bazı
şeyleri okumak, anlatmak güzel de yaşamak ne kadar zormuş ağabey? Bu
olaydan önce ben yine eski nişanlımın tabiriyle, 'elleri ayakları
uçuşan, fıldır fıldır dönen, son derece güler yüzlü, şevkli, gayretli'
birisiydim. Yolda yürürken âdeta koşuyordum. Bütün hayalim, gayem,
dinime hizmetti, o aşk heyecanında bile. İnsan gençlikte ne kadar
delikanlı, hayalperest oluyormuş be ağabey! Ailesine, ailemden daha
fazla verdiğim değer, benim ailemin onu kendi evlâtları gibi görmesi,
hepsi bir anda kayboluverdi. O değer verdiğim aile, bir kez dahi, 'Ne
oldu kızım, neden böyle oldu?' diye aramadı.
Bu
arada, babam konuşmak üzere eski nişanlımı çağırdı. Bize değil de, bir
başka tanıdığımın evine geldi ve bizi ayağına çağırdı. O gün babamın
dediklerini asla unutamam. 'Oğlum, ben sevginizi bölmeye gelmedim. Eğer
arkanda ailenin desteği yoksa ben sonuna kadar destek olurum. Ama
istemiyorsan da kızımı ezdirmem' demişti canım babam. Babam ailesinde,
çevresinde, kim bilir yıkılmak üzere olan kaç yuvayı kurtarmıştı? Ama,
kendi kızı için bir şey yapamamanın acizliğini, ıstırabını yaşıyordu.
Eski nişanlım, getirdikleri her şeyi ve bu ayrılığın vebalini sırtına
yüklenip gitti. Gitti ama, benden de birçok şeyi alıp götürerek gitti.
Fatih Kısaparmak'ın, 'Gitti ah' şarkısı herhalde böyle bir durumda
yazılmış olsa gerek.
Ben,
eski ben değildim artık. Sık sık kendime, kişisel gelişim kitaplarında
tavsiye edilen, 'Dik durmalısın, yıkılmamalısın' desem de, içimden bir
şeyler kopmuştu artık. Yıkılan ben olmadım sadece. O olaydan sonra
annem damatlarını oğlu gibi sevemiyor. Ben şimdiki eşimin ailesine aynı
derecede sevgi gösteremiyorum.
Yol boyunca ağladım
Evet,
her şeyde bir hayır vardır. Bundan sonra bir başka şehirde işe
başladım. Kendimi dinî hizmetlere verdim. Akademik kariyerimi
yükseltmeye çalıştım. Bu meselede, olgun davranmakla, metin olmaya
çalışmakla, kendimi hizmete vermeye çalışarak biraz olsun
kaybettiklerimi telâfi etmeye çalıştığıma inanıyorum.
İşe
başladıktan sonra kendi memleketime geliyordum. Birden birini aramak
geldi aklıma. Karşıma, aynı yerde çalışan bir arkadaşı çıktı. Kendi
düğününe, evlenmeye gittiğini öğrendim. O yolculuğu hayatım boyunca
unutamam. Yol boyunca o bir senenin filmini, otobüsün camından
ağlayarak seyrettim. Sonradan öğrendim ki, kendi çalıştığı iş yerindeki
bir elemanla evlenmiş. Türk toplumunun yapısı işte.
Artık
yaşadığım bu olay, yeniden evlenmem konusunda bir engel teşkil etti.
Olayı bilenlerden talibim olmadı. Olanlar da nişanı bahane etti. Ancak
yıllar sonra birisiyle evlenebildim.
Bozulan nişanlarda, yarım kalan nikâhlarda sadece kalpler kırılmıyor,
hatıralar mahvolmuyor; aynı zamanda bundan sonraki evlilik teşebbüsleri
de darbe alıyor. Bozulan dinî nikâhtan bilhassa kız tarafı büyük
mağduriyet yaşıyor. Bu ve başka sebepler için resmî nikâha çok zaman
kala kıyılan dinî nikâhı hiç tavsiye etmiyoruz.
Bazı gençler, aşk ilişkisinin ilk günlerinde, günaha girmemek gibi saf
bir düşünceyle dinî nikâh yapıyorlar. Diyelim ki, aynı okulda
okuyorlar, aynı iş yerinde çalışıyorlar. Bilhassa ailesinden uzak bir
şehirde okuyan gençleri takip etmek bile mümkün değil. Tabir yerindeyse
iki hödük
Dinî nikâh çocuk oyuncağı değil
Niye sözde
diyorum? Çünkü, dinî nikâh çocuk oyuncağı değil, ciddî bir olay. Bunu
yapan artık karı koca demektir. Birbirlerine helâl oldukları gibi,
kocalığın ve karılığın görev ve sorumluluklarını da yerine getirmek
zorundadırlar. Söyler misiniz, hangi genç bu sorumluluğun bilincinde?
Ve evlendiklerine göre, artık dinen gerçek bir sebep olmadan boşanamazlar. Dinî nikâhtan sonra ne yapıyorlar?
Bir kısmı, dinî sınırların şuurunda. Nikâhı sadece görüşüp konuşmaları
günah olmasın diye kıydırmış. Daha ileriye gitmiyor. Bir kısmı ise,
sanki normal karı kocaymış gibi son derece serbest davranıyor.
Yine bu serbest davrananlar da iki kısım: Bazıları işin şuurunda ve
kesinlikle birbiriyle evleniyorlar. Hiçbir engel, tehdit, baskı
dinlemeden birlikte olmayı başarıyorlar. Bir kısmı ise sanki birkaç
aylık veya birkaç yıllık nikâh yapıyormuş gibi, Boşandık
deyip çıkıyor işin içinden. Bu şekilde bana gelen yığınla sorun var.
İki genç ailelerinden izinsiz dinî nikâh yapmışlar. Yıllarca çok
serbest hareket etmişler. Erkek vazgeçmiş. Kim taşıyacak bunun
vebalini?
Bunun İslâm'la, insanlıkla ilgisi var mı? Özellikle üniversite
öğrencileri arasında bu tür olaylar oluyor. Nikâhı çok hafife
alıyorlar, sanki flörte dinî nikâh
kılıfı uyduruyorlar. Oysa isimlerin değişmesiyle gerçek değişmez. Eğer
bir müddet sonra boşanmak düşüncesiyle yapıyorlarsa, bu geçici nikâh
olan mut'adır ki, dinimizde kesinlikle yeri yoktur. Artık ne yaparlarsa, günahtır, haramdır ve zina hükmüne geçer.
Aceleye gerek yok
Gençler! Dünyada vicdan azabı çekmemek, göz yaşı dökmemek ve pişmanlık
yaşamamak istiyorsanız, bu konuda daha duyarlı ve dikkatli olun.
Ahiretteki azabınız ise apayrı bir dert…
Gelelim nişanlılık dönemindeki dinî nikâha. Bazıları nişanı yaptığı gün
dinî nikâhı da kıyıyor. Oysa nişan gençlerin birbirlerini daha iyi
tanıması için. Aceleye gerek yok. Nasıl olsa yakında evleneceksiniz.
Eğer ayrılık olursa, dinî nikâh büyük bir sorun oluyor.
Şayet aileler çok köklü ve evlâtları üzerinde ağırlığı büyükse, gençler
dinî şuur ve evliliğin sorumluluğunu biliyorsa, evlilik öncesi dinî
nikâh yapılabilir. Fakat bu durumda da resmî nikâhı ve düğünü
geciktirmemek en iyisi. Ayrıca aile büyükleri de kefil olmalı, bu dinî
nikâhın korunmasında bütün ağırlıklarını göstermelidirler. kafa kafaya verip dinî nikâhla sözde evleniyorlar. | |
|
