Zehra
Admin
Mesaj Sayısı : 724
Kayıt tarihi : 31/10/09
Yaş : 33
Nerden : Almanya
 |  Konu: Peygamberimizin (S.A.V) ALLAH Korkusu  Salı Kas. 03, 2009 2:12 am | |
| Alemlerin Sultanı Hz. Muhammed Mustafa (SAV) Efendimiz şöyle buyuruyor: “Yâ Rabbi (CC)! Faydasız ilimden,
yaş dökmeyen gözden ve Hakk (CC) sevgisiyle titremeyen kalpten Sana
sığınırım.” (Sahih-i Buhari) Hz. Ebu Bekir’in (RA) kızı Esma’nın (RA)şöyle dediği rivayet edilmiştir: “Resulüllah (SAV) Efendimiz bir
defasında hutbe iradına başlamış ve kişinin kabirde görüp geçireceği
sorgu ve sualleri anlatmıştı. Kabir ahvalini böyle tafsilatıyla
anlatınca, Müslümanlar dehşetli bir surette, feryad edip ağlaştılar.”
(Buhari; Tecrid-i Sarih. S. 675) Hz. Ebu Hureyre (RA) anlatıyor: “Resülullah (SAV) buyurdular ki: ‘Çok gülmeyin, çünkü çok gülmek kalbi öldürür’.” Bera (RA) anlatıyor: “Biz
Resulullah’la (SAV) birlikte bir cenazede beraberdik. Resulullah (SAV)
kabrin kenarına oturup ağladılar, öyle ki (göz yaşlarıyla) toprak
ıslandı. Sonra da: ‘Ey kardeşlerim İşte (başımıza gelecek) bu aynı
(ölüm hadisesi) için iyi hazırlanın.’ buyurdular.” Abdullah İbnu Mes’ud (RA) anlatıyor: “Resülullah Aleyhissalatu
Vesselam buyurdular ki: ‘Sinek başı kadar bile olsa, gözünden Allah
(CC) korkusuyla yaş çıkan ve bu yaşı yanak yumrusuna değecek kadar akan
hiçbir mü’min kul yoktur ki, Allah (CC) onu (ebedi) ateşe haram
etmesin!’.”[1] Gözyaşı hakkında Nebiler Nebisi (SAV) Efendimiz şöyle buyuruyor: “Allah (CC) Hz.lerinin
korkusundan göz yaşları akıtmam, bence ağırlığımca altın sadaka olarak
fakir ve yoksullara vermemden daha değerlidir. Çünkü Allah (CC)
Hz.lerinin korkusundan ağlayıp da yere bir damla göz yaşı akıtan
kimseyi Cehennem asla yakmaz.”[2 Hz. Resulullah (SAV) başka bir yerde de şöyle buyurmaktadır: “Ümmetimin cennete girmesine sebep olacak en önemli şey ilahi takva ve güzel ahlaktır.”[3] Nebiler Nebisi (SAV) Efendimiz Yine şöyle buyuruyor: “Kişinin Allah (CC) Hz.lerinin
korkusundan tüyleri ürperdiğinde, tıpkı son baharda ağaçların
yaprakları döküldüğü gibi, ufak tefek günahları bir bir dökülür.”[4] Peygamber (SAV) Efendimiz şöyle buyuruyor: “Kıyamet koptuğunda kişi hesap
vermek üzere Allah’ın (CC) huzuruna çıkınca kendisine amel defteri
verilir. Kişi de orada kötülüklerini dünyada iken işlediklerinden fazla
olarak görür ve şöyle itiraz eder: ‘Allah'ım (CC)! Bu kötülüklerin
hepsini ben işlemedim.’ Ardından Ulu Allah (CC) Hz.leri de şöyle cevap
verir: ‘Ey Kulum, sen itiraz ediyorsun. Fakat benim bunları ispat
edecek şahitlerim var.’ Bunun üzerine sağına soluna bakan
kişi sözü geçen şahitlerden hiç birini göremeyince şöyle sorar: ‘Ey
Rabbim (CC)! Hani şahitler nerede?’ Bu sorunun ardından Ulu Allah (CC)
HZ.leri kişinin azalarına sahibi hakkında şahitlik etmelerini emreder.
Sırasıyla azalar şahitlik etmeye başlarlar. KULAKLAR: ‘Biz şu kötü sözleri duymuştuk.’ GÖZLER: ‘Biz şunları şunları görmüştük.’ DİL: ‘Ben şöyle şöyle söylemiştim.’ ELLER VE AYAKLAR: ‘Bizler falan falan kötülükleri işledik.’ TENASÜL ORGANI: ‘Ben zina ettim.’ Şahitlerin böylece şahitlik
etmelerinden sonra kul, şaşırıp kalır. Kendi kendine ‘Ben onları
cehenneme attırmamak için uğraşırken, onlar da beni oraya sokturmaya
çalışıyorlar’, der. Şahitlerin dinlenmesi bittikten
sonra Ulu Allah (CC) Hz.leri kulun cehenneme atılmasını emreder. Tam
cehenneme götürüleceği sırada sağ göz kirpiklerinden biri ortaya
atılarak, ‘Ey Rabbim (CC) benim de söyliyeceklerim var, müsaade
ederseniz söyliyeyim.” der. Ulu Allah (CC) Hz.leri de, ‘Buyurun
konuşun.’ diyerek izin verir: KİRPİK ŞÖYLE KONUŞUR: ‘Ey Rabbim (CC)! .
Sen, -Allah korkusundan ağlıyarak göz yaşı döküp de bir kirpiğini
ıslatan kulumu muhakak ki cehennem ateşinde yanmaktan kurtaracağım-,
dememişmiydin?’ Ulu Allah (CC) Hz.leri de, ‘Evet demiştim.’ buyurarak karşılık verir. Bu karşılığı alan kirpik konuşmasına şöyle devam eder: ‘Ey Rabbim (CC), ben şahitlik
ederim ki, şu günahkar kulun senden korkusundan ağlıyarak öylesine göz
yaşları döktü ki, beni ırmak ırmak sulara boğdu.’ Bunun üzerine Ulu Allah (CC) Hz.leri kulunun Cennete götürülmesini emrettikten sonra şöyle seslenir: ‘Dikkat, Beni dinleyin!’ Falan oğlu filan Allah (CC)
korkusundan ağlayarak ıslattığı bir kirpiğin şehadetiyle Cehennemi
boylamaktan kurtulup Cennete girmiştir’.”[5] Resulullah (SAV) Efendimiz bir Hadisi şerif’lerinde buyururlar ki: “Kalbi mahzun olanları şüphesiz ki Allah (CC) sever.”[6] Fakat biz insanlar hiç ağlamak
istemeyiz. Hep neşelenmek isteriz. Çünkü nefsimiz öyle ister. “Rahat
arayayım.” demek hatadır, çünkü dünya yaşama yeri değildir. Kıyamet koptuğunda cehennem
dağlar gibi ateş kıvılcımları parlıyarak Muhammed (SAV) ümmetinin
üzerine doğru hücuma kalkar. Bu durumu gören sevgili Peygamberimiz
(SAV) bu ateş kıvılcımlarını savmaya çalışıp çabalarsa da muvaffak
olamayınca Hz. Cebrail’e (AS): “Ey Cebrail (AS)! Gel, Cehennem ateşi Ümmetimi yakmak için baskına geçti.” Diye seslenir. Sesi duyan Hz. Cebrail (AS) elinde bir kadeh suyla çıkagelir. Ve suyu Peygamber (SAV) Efendimize vererek: “Ey Allah’ın (CC) Elçisi (SAV)!Bu
suyu al da yükselen ateş kıvılcımları üzerine serp.” diye seslenir.
Sevgili Peygamberimiz (SAV) de suyu serpince daha o saatte ateş
sönüverir. Ardından Peygamberimiz (SAV) şöyle buyurur: “Ey Cebrail (SAV)! Bu ne biçim sudur ki ateşi birden söndürüverdi. Böylesine bir su hiç görmedim.” Cebrail (AS) da şu karşılığı verir: “Bu su,tenha yerlerde Allah(CC
HZ)lerinin korkusundan ağlıyan Ümmetinin akıttığı göz yaşı sularıdır.
Ulu Allah (CC) Hz.leri bana o suları biriktirip muhafaza ederek
Ümmetinin ihtiyacı olacağı bugüne saklamamı emretmiştir.”[7] Nebiler Nebisi (SAV) buyurdu ki: “Ağlıyamıyorsanız ağlamaya çalışın.”[8] Nebiler Nebisi (SAV) buyurdu ki: “Ya Ali (KV)! Kıyamet günü, üç
gözden başka her göz ağlayacaktır; Allah (CC) yolunda geceleri yatmayan
göz, Allah’ın (CC) haram kıldığı şeylere bakmayan göz ve Allah
korkusundan ağlayan göz.”[9] [1] Sahihi Buhari ve Müslim [2] Mecalisül Ahbar adlı kitap. Dürretül Vaizin 2.C. S.976 [3] Usulu Kafi, C.2, S.100 [4] Hayatül Kulüb adlı kitab. Dürretül Vaizin.2.C.S.980 [5] Hayat’ül Kulüb Adlı Kitap; Dürretül Vaizin 2.C. S.977-979 [6] Münavî [7] Mev’ize. Dürretül Vaizin. 2.C.S.980.981 [8] Sahihi Buhari [9] Tuhaf’ul-Ukul,S. 23 | |
|
