Zehra
Admin
Mesaj Sayısı : 724
Kayıt tarihi : 31/10/09
Yaş : 33
Nerden : Almanya
 |  Konu: Tefekkür, fikir çilesi demektir  Salı Kas. 03, 2009 11:32 pm | |
| Herhangi
bir konuda başı-sonu, hedef ve gayesi belirlenmiş; disiplinli, derin ve
sistemli düşünme mânâsına gelen tefekkür, esasında bir peygamberlik
mesleğidir. İnsanlığın
İftihar Tablosu'nun mübarek beyanlarına ve hayat-ı seniyyelerine
bakıldığında bu hakikat açık ve net bir şekilde görülür. Mesela
tefekkür ile alâkalı bir nurlu beyanında O (sallallâhu aleyhi ve
sellem); "Tefekküre denk ibadet yoktur; öyle ise gelin Cenâb-ı Hakk'ın
nimet ve kudret eserlerini tefekkür edin! Ama zinhâr Zât-ı Bârî'yi
tefekküre kalkışmayın. Zira O, insan düşüncesini aşan bir mevzudur."
(el-Beyhakî, Şuabü'l-iman 1/136) buyurmaktadır. Görüldüğü üzere Allah
Resûlü (sallallâhu aleyhi ve sellem), Cenâb-ı Hakk'ın zâtı dışında her
şeyi tefekkür sahası içine dâhil etmiştir. Nitekim
Peygamber Efendimiz'in (sallallâhu aleyhi ve sellem), bizzat kendisinin
de eşya ve hâdiseleri sürekli hallaç ederek, hep tefekkür ufkunda
tefekkür yörüngeli bir hayat yaşadığını müşâhede ediyoruz. Mesela bir
hadis-i şerifte O'nun bu hâli bize şöyle anlatılır: Allah Resûlü
(aleyhi ekmelü't-tehâyâ) bir gece kalktığında gözleri hüzün dolu bir
şekilde, "Muhakkak göklerin ve yerin yaratılışında, gece ile gündüzün
birbiri ardınca gelip sürelerinin uzayıp kısalmasında düşünen insanlar
için elbette birçok dersler vardır. Onlar ki Allah'ı gâh ayakta divan
durarak, gâh oturarak, gâh yanları üzere zikreder, göklerin ve yerin
yaratılışı hakkında düşünürler ve derler ki: 'Ey Yüce Rabbimiz! Sen
bunları gayesiz, boşuna yaratmadın. Seni bu gibi noksanlardan tenzih
ederiz. Sen bizi o ateş azabından koru!'" (Âl-i İmran Sûresi,
2/190-191) âyetlerini okudu; okudu ve gözyaşları içinde derin bir
tefekküre daldı. Sabah namazı için ezan okumaya gelen Hazreti Bilal
kendisine, "Ya Resûl !
Kendini niçin bu kadar zora koşuyorsun? Allah, geçmiş-gelecek bütün
günah yollarını Sana kapattı." dediğinde Efendimiz (sallallâhu aleyhi
ve sellem); "Bana bu kadar ihsanda bulunan Rabb'ime, ihsanı ölçüsünde
şükreden bir kul olmayayım mı?" buyurdu. (Buhârî, Teheccüd, 6) Hayatının
her karesini böylesine tefekkür atkılarıyla örgüleyen Peygamber
Efendimiz (aleyhi ekmelü't-tehâyâ), kendisine atfedilen bir sözde
mü'minin sözünün hikmet, sükûtunun da tefekkür olması gerektiği
tavsiyesinde bulunur. Bu ifadeden mü'minin hâlinin iki hususa
bağlandığını görmekteyiz. Bir; mü'min konuştuğu zaman mutlaka belli bir
hikmet, maslahat ve hayır gözeterek konuşur. İki; konuşulacak mevzuda
böylesi bir hikmet ve hayır söz konusu değilse o zaman mü'min sükûtu
tercih eder. Ancak onun bu sükûtu boş boş, tembel tembel durma şeklinde
anlaşılmamalıdır. O, sükûtîliğine bir anlamda uhrevîlik boyası çalar,
tefekkür etmesi gereken meseleleri düşünür ve neticede onu bir tefekkür
zemini hâline getirir. Bu sebeple diyebiliriz ki tefekkür yörüngeli bir
hayat yaşama, kâmil mü'minin mütemadi hâlidir. Tefekkürünüz muhtevasIna göre kIymet kazanIr Ne var
ki, asrımızda Müslümanlarda kıtlığı yaşanan en önemli hususlardan
birisi tefekkürdür. Bu itibarla insanımızın tefekkür yolunda yaya
olduğu söylense zannediyorum mübalâğa yapılmış sayılmaz. Mesela
günümüzde ümmet-i Muhammed'in, tarihinde hiçbir zaman olmadığı ölçüde
bela ve musibetlere maruz kaldığı bir vak'adır. Ancak Müslümanların
beyin zonklatıp, fikir üretip alternatif çözüm yolları araştırarak bu
belâ ve musibetlerden sıyrılmak için kayda değer bir şey yapmadıkları
da ayrı bir vak'adır. Hâlbuki bu vartadan çıkış ancak tefekkürle
olacaktır. Bu sebeple tefekkürü sadece Cenâb-ı Hakk'ın ef'âl ve
esmâsının cilvelerini düşünme, lütfettiği nimetleri teemmüle koyulma ve
böylece iman ve mârifetimizi derinleştirme şeklinde anlamamamız
gerekir. Elbette ki bu hususlar tefekkür adına çok önemlidir; ancak din-i mübîn-i İslâm'ı bütün cihana duyurma varsa bunun önündeki gaileleri bertaraf etme o gailelerin bertaraf edilmesi adına alternatif düşünceler üretme.
gibi hususlar da tefekkür kategorisi içinde mütalâa edilmelidir;
mütalâa edilmelidir çünkü bir mü'minin en temel vazifesi i'lâ-yı
kelimetullahtır. Yani Allah'ın adının gönüllerde yüceltilip yayılması
için cehd ve gayret içinde olmaktır. Elbette ki Cenâb-ı Hak, her zaman
mütealdir, O'nun adı zaten zâtında yücedir. Ancak zâtında yüce olan bu
yüceliğin gönüllerde duyulup hissedilmesini sağlamak da bir mü'minin
varlık gayesi, en temel vazifesidir. İşte bu
itibarla diyoruz ki din-i mübîn-i İslâm'ın, bütün bir yeryüzünde
gönüllerde bir kez daha şehbal açması için sürekli fikir çilesiyle
oturup kalkma, hep o mevzu etrafında tedebbür ve teemmülde bulunma,
çözüm adına değişik yol ve yöntemler arama, onunla uykuların kaçması ve
o ızdırapla geceleri kalkıp deliler gibi dolaşıp durma
evet, bütün bunlar hem de âlî derecede tefekkür kategorisine giren
hususlardır. Zira tefekkürünüz neye taalluk ediyorsa taalluk eden
mevzuun kıymeti ölçüsünde sizin tefekkürünüz de kıymet kazanır. Bir
mü'min ızdırapla kıvranıyor ve Efendiler Efendisi'nin namını en üst
seviyede insanlığa duyurmak için fikrî cehd ve gayret içinde
bulunuyorsa, işte onun bu tefekkürü âlî derecede bir tefekkür demektir.
Bu noktada yukarıdaki ifademizi bir kez daha hatırlayabiliriz: Bizim
düşüncemizi bağladığımız mevzû ne ölçüde kıymetliyse, tefekkür
ameliyemiz de o ölçüde değer kazanacak, kıymetli hâle gelecektir. | |
|
