“Ey Müminler! Hep birlikte Allah'a tövbe edin ki, kurtuluşa eresiniz.” (Nur; 31) buyrulmaktadır. Tövbe, Allah-u Zülcelal'in kullarına açmış olduğu çok büyük bir merhamet kapısıdır. İnsanın pişmanlık duyarak samimi bir şekilde yaptığı bir tövbe, kendisi için kurtuluştur. Onun için Allah-u Zülcelal bir ayet-i kerimede: “Ey Müminler! Hep birlikte Allah'a tövbe edin ki, kurtuluşa eresiniz.” (Nur; 31) buyurmuştur.
Maalesef günümüzde günahlar, deniz gibi olmuştur. Dağ gibi çoğalan günah ve isyanlar, zamanla insanın kalbini katılaştırdığı için o kimseler pişmanlık duygusundan uzaklaşıyorlar. Pişman olmayı bilmeyen bir kimseden tövbe etmesini beklemek de, dişi olmayan bir çocuğun et yiyememesine şaşırmak gibidir.
Çünkü tövbe, yumuşak ve pişman olan bir kalbin amelidir. Günahlardan dolayı taş gibi sertleşmiş bir kalpten pişmanlık ve tövbe etmesini beklemek boş bir gayrettir. İnsan günahlara devam edip, ibadetlerden uzak kaldıkça ve bu halinden bir rahatsızlıkta duymadığı müddetçe, tövbeden uzak kalır. Nefsin arzu ve isteklerinin peşinde koşan kimse, tövbeyi unutur. Tövbeyi terk eden kimse de şeytanın arkasında yürüyerek ta kabrin kapısına kadar gelir. Ne zaman ki gerçeği görür, bu halinin yanlış olduğunu anlar ve pişman olur… Fakat, o zaman da geç kalmış olur. O an geldiği zaman, insan büyük bir hatanın içinde olduğunu anlar ama Allah-u Zülcelal buyurur ki: “Özür dilemeyin artık.” (Tövbe; 66)
Onun için akıllı olan kimse, o an gelip çatmadan önce, günahlarından tövbe edip, Allah-u Zülcelal'e dönmelidir. Bu insan için en selametli yoldur. Tövbe ettikten sonra da, günahlardan uzak durmaya çalışmak lazımdır. Bir kimse bir günahla karşı karşıya geldiği zaman, “Bu günahı yapayım, sonra tövbe ederim” demesi de, şeytanın aldatmasından başka bir şey değildir.
Çünkü; Peygamber Efendimiz (Sav) bir hadis-i şeriflerinde: “Hem günaha devam edip hem de tövbe eden kimse, Rabbiyle alay eden kimse gibidir.” (Beyhaki) buyurmuştur.
Demek ki insan, günahlarından tövbe ettikten sonra, bir daha günaha düşmemek için gayret göstermeli, ancak bazı zamanlarda nefsine mağlup olup günah yaptığı zaman da hemen bundan yine tövbe etmelidir.
Nitekim Allah-u Zülcelal bir ayet-i kerimede: “Elbette, iyilikler kötülükleri yok eder” (Hud; 114) buyurmuştur. Günahların hepsi birer pisliktir. Bu pisliği de tövbe ile yıkamak lazımdır. Tövbe ile kendisini temizleyen kimse de hem dünyada hem de ahirette rahata kavuşur.
Konu: "Ya Rabbi! Ben Pişamanım..." 
Cuma Kas. 06, 2009 12:35 pm
