Zehra
Admin
Mesaj Sayısı : 724
Kayıt tarihi : 31/10/09
Yaş : 33
Nerden : Almanya
 |  Konu: Efendim (s.a.v.) Yüzümüz Yok Sana Gelmeye..  C.tesi Kas. 07, 2009 2:35 am | |
| Efendim (s.a.v.) Yüzümüz Yok Sana Gelmeye
Efendim (s.a.v.) Yüzümüz Yok Sana Gelmeye
Asrın günahkârları adına, Efendiler Efendisine (s.a.v),
Sana “gel” demeye yüzümüz yok Efendim. Sen kabul buyur bizi, sen davet
et de biz varalım o ravzay-ı pâkine yalınayak. Gerekirse yollarında
emekleye emekleye hatta sürünerek, yüzüstü gelelim huzuruna. Sen kabul
et ki biz senin uğruna her türlü ezâya, cefâya razıyız.
Sümeyye’ler (r.a) misali bizi de ayaklarımızdan bağlayıp develeri ters
istikamete sürsünler. Bedenlerimiz iki parça olsun. Vücudumuz tek parça
olarak kapına gelmekten utanıyoruz. Bir değil bin parça olsun
bedenlerimiz de yeter ki kabul et bizi. Kabul et ki Bilâl (r.a) gibi
bizi de kızgın kumlara yatırsınlar ve diyebilelim ALLAH’ın huzuruna
çıkarken, o gün, senin ve dinin için bütün meşakkatlere katlandık diye.
Kabul et ki Habbab bin Eret (r.a) gibi bizi de bir hasıra sarmalasınlar
ve sonra da yaksınlar. Senin yolunda feda edilmemiş bir can olarak
huzuruna gelmekten utanıyoruz Efendim. Yeter ki sen “ümmetim” diye
kabul et bu asrın günahkarlarını Efendim.
Bizi de “liva-ül hamd” sancağının altında topla, o dehşetli günde. O
gün öyle dehşetli gün ki bütün beşeriyet hatta peygamberler dahi
“nefsî, nefsî” dediği gündür. Sadece senin “ümmetî, ümmetî” diyeceğin o günde, bizi yani bu acizleri, bu günahkar ümmetini bir halimizle perişan bırakma Efendim.
Öyle bir hale düştük ki Efendim, gündüzlerimiz bile siyaha boyandı. Sen
kokmayan gülleri büyüttük bahçelerimizde. Senin için olmayan neyimiz
varsa hep renksiz, neyimiz varsa hep yağmalandı çaresiz. En kutsal
hediyesiydin Yaradan’ın bize. Heyhat ki koruyamadık tam manasıyla seni.
Asır, sinede ateş misali oldu İman elde kor gibi Efendim. Sevgili diye yılanlar atıldı koynumuza.
Ey Güllerin Sultanı! Sana gel demeye yüzümüz yok. Sen davet buyur bize.
Biz gelelim alemlere rahmet olan Sen’in nurlu eşiğine. Davet et ki
bütün meşakkatler kabulümüzdür. Tek temennimiz bu asrın biz
çaresizlerini de “Ey RABBİM! Bunlar da benim ümmetimdendir” demendir.
Toprak olup aslımıza döneceğimiz günler elbette uzak değildir. Bir
tebessüm buyur ki gittiğimiz yerler nurunla aydınlansın Efendim.
Amellerimiz bizi cennetin yanına bile götürmez ki sana muhabbetimiz
olmadan. Bizi “ümmetim” diye kabul et ki asırlardır hep dünyaya bel
bağlamış şu günahkarların artık Sen’in muhabbetinle yürekleri taşsın
cihandan, cuş-u huruşa gelsin yüreklerimiz sana olan aşkla.
On dört asır evvelinden “Ümmetim yağmur misalidir. Evveli mi ahiri mi
hayırlıdır bilinmez” buyurmuştun. Ama Efendim, biz haramlarla
günahlarla hemhal olduk daim. İçimiz dışımıza bir çevrilse ne kadar
acınacak halde olduğumuz görülecek. ALLAH ise bu halimiz mahşere
sakladı. Bu yüzden başımız önümüzde eğik, bu yüzden sana “Gel Ey
Efendim” diyemiyoruz. Çünkü sana gel demekten utanıyoruz Ey Gönüllerin
Şehremini. Öyle ise biz gelelim kapına. Kapına gelip Kıtmir’in olalım
Sen’in daima.
Kabul et nolur. Yoksa başımıza dağlardan daha büyük taşların yağacağı
gün yakındır. O gün kaçacak yer olmayacak Efendim. Azığımız olan salih
amelleri boynumuzda gerdanlık yapamadık bu dünya zindanında.
Kalplerimiz taş kesildi Ey Gönüllerin Sultanı! Ummanlar çekilip kurudu
birer birer. Hayat çöl ortasında kaldı çaresiz.
Sana “gel” diyemiyoruz Efendim, “doğ gecelerimize” diyemiyoruz sana
Sultanım. Ama nolur sen kabul et de senden gayrı neyimiz varsa hepsini
geride bırakıp sana gelmek istiyoruz. “Af diliyoruz” kapında.
Ey Güllerin Sultanı! Bize yüzünü çevirme nolursun.
Efendim! Sana salât olsun selamlar olsun
Bizleri sana ümmet yapana hamdler olsun | |
|
